Mijn eigen kinderen hebben zelf in de basisschooltijd niet veel geleerd op school, zeggen ze. ‘Het meeste leerden we thuis, we wisten bijna alles al’. Niets ten nadele van hun fantastische leerkrachten destijds, maar voor mij geeft het aan dat er leerlingen zijn, die behoefte hebben aan anders en/of meer. Ook waren ze een stuk gevoeliger dan gemiddeld en dat heeft ze met regelmaat veel verdriet bezorgd. Ik heb ze vaak moeten ondersteunen en begeleiden in dat stuk. Dat doet een moederhart veel pijn, vooral omdat het vaak niet begrepen wordt.

Inmiddels is het me duidelijk dat wat ik wil en wens voor een gevoelig kind, haast niet mogelijk is binnen het huidige systeem. Ook wordt het vanwege de grote besturen steeds minder persoonlijk, steeds killer en afstandelijker. Terwijl mijn band met mijn leerlingen, collega’s en ouders op 1 staat. In het reguliere basisonderwijs mis ik de natuur en het echte leven. De plantjes, de dieren, het zelf koken/bakken, ruimte en tijd voor vrij bewegen en spel in een groene omgeving. De ervaring en de beleving van binnenuit. Aandacht voor gevoelens, filosoferen, divergent denken, expressieve- en creatieve vaardigheden. Als juf probeer je daar dan zoveel mogelijk zelf voor te zorgen. Door de gigantische werkdruk, grote groepen en het vele moeten, bleef er weinig tijd over voor het ‘échte’ werk. Met regelmaat loerde oververmoeidheid om de hoek.

Mijn eigen kinderen hebben zelf in de basisschooltijd niet veel geleerd op school, zeggen ze. ‘Het meeste leerden we thuis, we wisten bijna alles al’. Niets ten nadele van hun fantastische leerkrachten destijds, maar voor mij geeft het aan dat er leerlingen zijn, die behoefte hebben aan anders en/of meer. Ook waren ze een stuk gevoeliger dan gemiddeld en dat heeft ze met regelmaat veel verdriet bezorgd. Ik heb ze vaak moeten ondersteunen en begeleiden in dat stuk. Dat doet een moederhart veel pijn, vooral omdat het vaak niet begrepen wordt.

Inmiddels is het me duidelijk dat wat ik wil en wens voor een gevoelig kind, haast niet mogelijk is binnen het huidige systeem. Ook wordt het vanwege de grote besturen steeds minder persoonlijk, steeds killer en afstandelijker. Terwijl mijn band met mijn leerlingen, collega’s en ouders op 1 staat. In het reguliere basisonderwijs mis ik de natuur en het echte leven. De plantjes, de dieren, het zelf koken/bakken, ruimte en tijd voor vrij bewegen en spel in een groene omgeving. De ervaring en de beleving van binnenuit. Aandacht voor gevoelens, filosoferen, divergent denken, expressieve- en creatieve vaardigheden. Als juf probeer je daar dan zoveel mogelijk zelf voor te zorgen. Door de gigantische werkdruk, grote groepen en het vele moeten, bleef er weinig tijd over voor het ‘échte’ werk. Met regelmaat loerde oververmoeidheid om de hoek.