

Lizette | Leerkracht
Hallo lieve ouders en kinderen, mijn naam is Lizette Huijsmans, ik ben 47 jaar, moeder van 2 mooie creatievelingen; Mirte van 19 jaar en Dennis van 21 jaar. Ook ben ik gezegend met twee lieve bonuskinderen van 20 en 21 jaar; Nienke en Jelte. Onze kleinzoon heet Baoase en een kleindochter is op komst. Onze hond heet Gio en mijn partner heet Gijs. Wij wonen in Dinteloord.
28 Jaar lang heb ik als juf op een basisschool gewerkt. De laatste jaren fulltime in Bergen op Zoom. Meestal in de groepen 1 en 2, soms een aantal jaar in groep 4, of invallend in de overige groepen. Zelden heb ik groepen van minder dan 30 kinderen voor mijn neus gehad.
Heel gezellig, maar ook heel druk. Altijd knaagde er iets aan mij; kan ik de kinderen wel genoeg geven? Heb ik ze vandaag voldoende gezien? Sinds een aantal jaren begon het duidelijker te dagen; het kan en moet anders in het onderwijs.
Lizette | Leerkracht
Hallo lieve ouders en kinderen, mijn naam is Lizette Huijsmans, ik ben 47 jaar, moeder van 2 mooie creatievelingen; Mirte van 19 jaar en Dennis van 21 jaar. Ook ben ik gezegend met twee lieve bonuskinderen van 20 en 21 jaar; Nienke en Jelte. Onze kleinzoon heet Baoase en een kleindochter is op komst. Onze hond heet Gio en mijn partner heet Gijs. Wij wonen in Dinteloord.
28 Jaar lang heb ik als juf op een basisschool gewerkt. De laatste jaren fulltime in Bergen op Zoom. Meestal in de groepen 1 en 2, soms een aantal jaar in groep 4, of invallend in de overige groepen. Zelden heb ik groepen van minder dan 30 kinderen voor mijn neus gehad.
Heel gezellig, maar ook heel druk. Altijd knaagde er iets aan mij; kan ik de kinderen wel genoeg geven? Heb ik ze vandaag voldoende gezien? Sinds een aantal jaren begon het duidelijker te dagen; het kan en moet anders in het onderwijs.


Mijn eigen kinderen hebben zelf in de basisschooltijd niet veel geleerd op school, zeggen ze. ‘Het meeste leerden we thuis, we wisten bijna alles al’. Niets ten nadele van hun fantastische leerkrachten destijds, maar voor mij geeft het aan dat er leerlingen zijn, die behoefte hebben aan anders en/of meer. Ook waren ze een stuk gevoeliger dan gemiddeld en dat heeft ze met regelmaat veel verdriet bezorgd. Ik heb ze vaak moeten ondersteunen en begeleiden in dat stuk. Dat doet een moederhart veel pijn, vooral omdat het vaak niet begrepen wordt.
Inmiddels is het me duidelijk dat wat ik wil en wens voor een gevoelig kind, haast niet mogelijk is binnen het huidige systeem. Ook wordt het vanwege de grote besturen steeds minder persoonlijk, steeds killer en afstandelijker. Terwijl mijn band met mijn leerlingen, collega’s en ouders op 1 staat. In het reguliere basisonderwijs mis ik de natuur en het echte leven. De plantjes, de dieren, het zelf koken/bakken, ruimte en tijd voor vrij bewegen en spel in een groene omgeving. De ervaring en de beleving van binnenuit. Aandacht voor gevoelens, filosoferen, divergent denken, expressieve- en creatieve vaardigheden. Als juf probeer je daar dan zoveel mogelijk zelf voor te zorgen. Door de gigantische werkdruk, grote groepen en het vele moeten, bleef er weinig tijd over voor het ‘échte’ werk. Met regelmaat loerde oververmoeidheid om de hoek.
Mijn eigen kinderen hebben zelf in de basisschooltijd niet veel geleerd op school, zeggen ze. ‘Het meeste leerden we thuis, we wisten bijna alles al’. Niets ten nadele van hun fantastische leerkrachten destijds, maar voor mij geeft het aan dat er leerlingen zijn, die behoefte hebben aan anders en/of meer. Ook waren ze een stuk gevoeliger dan gemiddeld en dat heeft ze met regelmaat veel verdriet bezorgd. Ik heb ze vaak moeten ondersteunen en begeleiden in dat stuk. Dat doet een moederhart veel pijn, vooral omdat het vaak niet begrepen wordt.
Inmiddels is het me duidelijk dat wat ik wil en wens voor een gevoelig kind, haast niet mogelijk is binnen het huidige systeem. Ook wordt het vanwege de grote besturen steeds minder persoonlijk, steeds killer en afstandelijker. Terwijl mijn band met mijn leerlingen, collega’s en ouders op 1 staat. In het reguliere basisonderwijs mis ik de natuur en het echte leven. De plantjes, de dieren, het zelf koken/bakken, ruimte en tijd voor vrij bewegen en spel in een groene omgeving. De ervaring en de beleving van binnenuit. Aandacht voor gevoelens, filosoferen, divergent denken, expressieve- en creatieve vaardigheden. Als juf probeer je daar dan zoveel mogelijk zelf voor te zorgen. Door de gigantische werkdruk, grote groepen en het vele moeten, bleef er weinig tijd over voor het ‘échte’ werk. Met regelmaat loerde oververmoeidheid om de hoek.
Volgens mij leer je van gelukkige leraren het meest… en dus heb ik uiteindelijk besloten ontslag te nemen en het avontuur met mezelf aan te gaan. Inmiddels was ik ook al gestart met de opleiding tot energetisch kindercoach en hoop ik een mooie praktijk neer te zetten zodra ik geslaagd ben. Alsof het nog niet druk genoeg was, ben ik ook begonnen aan de NEM (new energy movers), alwaar ik opgeleid word tot transformatiecoach.
Van kinderen word ik ontzettend blij en zij van mij… en dus toen ik Lidewij tegen kwam, greep ik deze mogelijkheid met beide handen aan. Wat een bijzondere kans en hoe gezegend voel ik mijzelf dat mij de mogelijkheid wordt geboden om aan de wereld te laten zien dat het tijd is voor een nieuwe liefdevollere vorm van onderwijs.
Zachter en geduldiger. Terug naar het mens zijn, het kind mogen zijn. Kinderen in hun eigen kracht laten zijn en groeien. Leren van en met elkaar, dichter bij de natuur. Een plek waar kinderen en leerkrachten samen mogen genieten van het mens zijn en van daaruit mogen ontwikkelen, leren en vooral veel spelen.
Ik ben er van overtuigd dat ik heel veel ga groeien hier, van de kinderen en van het prachtige team van De Stam om mij heen!

Volgens mij leer je van gelukkige leraren het meest… en dus heb ik uiteindelijk besloten ontslag te nemen en het avontuur met mezelf aan te gaan. Inmiddels was ik ook al gestart met de opleiding tot energetisch kindercoach en hoop ik een mooie praktijk neer te zetten zodra ik geslaagd ben. Alsof het nog niet druk genoeg was, ben ik ook begonnen aan de NEM (new energy movers), alwaar ik opgeleid word tot transformatiecoach.
Van kinderen word ik ontzettend blij en zij van mij… en dus toen ik Lidewij tegen kwam, greep ik deze mogelijkheid met beide handen aan. Wat een bijzondere kans en hoe gezegend voel ik mijzelf dat mij de mogelijkheid wordt geboden om aan de wereld te laten zien dat het tijd is voor een nieuwe liefdevollere vorm van onderwijs.
Zachter en geduldiger. Terug naar het mens zijn, het kind mogen zijn. Kinderen in hun eigen kracht laten zijn en groeien. Leren van en met elkaar, dichter bij de natuur. Een plek waar kinderen en leerkrachten samen mogen genieten van het mens zijn en van daaruit mogen ontwikkelen, leren en vooral veel spelen.
Ik ben er van overtuigd dat ik heel veel ga groeien hier, van de kinderen en van het prachtige team van De Stam om mij heen!
